استاندارد حسابداری شماره 11 داراییهای ثابت مشهود

1) هدف این استاندارد، تجویز نحوه حسابداری دارایی های ثابت مشهود است تا استفاده كنندگان صورتهای مالی بتوانند اطلاعات مربوط به سرمایه گذاری واحد تجاری در این داراییها و تغییرات آن را تشخیص دهند. موضوعات اصلی در حسابداری دارایی های ثابت مشهود عبارت از شناخت دارایی، تعیین مبلغ دفتری آن و شناخت هزینه استهلاک و زیان كاهش ارزش دارایی است.
دامنه كاربرد
2) این استاندارد باید برای حسابداری تمام داراییهای ثابت مشهود بكار گرفته شود، مگر این كه به موجب استانداردی دیگر، نحوه حسابداری متفاوتی مجاز یا الزامی شده باشد.
3) این استاندارد برای موارد زیر كاربرد ندارد:

• الف. داراییهای زیستی مرتبط با فعالیتهای كشاورزی (به استاندارد حسابداری شماره 26 با عنوان فعالیتهای كشاورزی مراجعه شود.)
• ب. حق امتیاز معادن، ذخایر مواد معدنی مانند نفت و گاز طبیعی و منابع مشابهی كه احیا شونده نیست.
• ج. داراییهای ثابت مشهودی كه طبق استاندارد حسابداری شماره 31 با عنوان داراییهای غیرجاری نگهداری شده برای فروش و عملیات متوقف شده، به طور مستقل یا در قالب یك مجموعه واحد، به عنوان نگهداری شده برای فروش طبقه بندی شده باشد. با این حال، این استاندارد برای دارایی های ثابت مشهود مورد استفاده در توسعه یا نگهداری داراییهای مندرج در بندهای الف و ب كاربرد دارد.

4) سایر استانداردها ممكن است شناخت یك دارایی ثابت مشهود را برمبنای رویكردی متفاوت با این استاندارد الزامی نماید. برای مثال استاندارد حسابداری شماره 21 با عنوان حسابداری اجاره ها، واحد تجاری را ملزم می كند كه شناخت یك دارایی ثابت مشهود مورد اجاره را برمبنای انتقال مخاطرات و مزایا ارزیابی كند. با این حال در چنین مواردی سایر جنبه‌های حسابداری این داراییها ازجمله استهلاك، توسط این استاندارد مقرر شده است.
 

تعاریف

5) اصطلاحات ذیل در این استاندارد با معانی مشخص زیر بكار رفته است:

• • ارزش باقیمانده: مبلغ برآوردی كه واحد تجاری در حال حاضر می تواند از واگذاری دارایی پساز كسر مخارج برآوردی واگذاری بدست آورد، با این فرض كه دارایی در وضعیت متصور در پایان عمر مفید باشد.
• • ارزش منصفانه: مبلغی است كه خریداری مطلع و مایل و فروشنده ای مطلع و مایل می توانند در معامله‌ای حقیقی و در شرایط عادی، یك دارایی را در ازای مبلغ مزبور با یكدیگر مبادله كنند.
• • ارزش اقتصادی: ارزش فعلی خالص جریانهای نقدی آتی ناشی از كاربرد مستمر دارایی ازجمله جریانهای نقدی ناشی از واگذاری نهایی آن.
• • استهلاك: تخصیص سیستماتیك مبلغ استهلاك پذیر یك دارایی طی عمر مفید آن.
• • بهای جایگزینی مستهلك شده: عبارت است از بهای ناخالص جایگزینی یك دارایی (یعنی بهای جاری جایگزینی یك دارایی نو با توان خدمت دهی مشابه) پس از كسر استهلاك مبتنی بر بهای مزبور و مدت استفاده شده از آن دارایی.