در گذشته، شرکتها اغلب به حسابداران موسسات حسابرسی خود متکی بودند تا به آنها در حسابرسی تطبیقی، آمادهسازی و تنظیم دفاتر قانونی و نوشتن صورتهای مالی کمک کنند. بیشتر شرکتهای کوچک، فاقد گروه حسابداری و حسابرسی لازم برای انجام این وظایف بودند و از نظر کارایی و کنترل هزینهها تکیه کردن به موسسه حسابرسی اغلب برای آنها منطقی بود.
اما افزایش تمرکز بر روی حسابرسان مستقل در طول دهه گذشته شکل گرفته است که شرایط جدیدی را برای موسسات حسابداران رسمی ایجاد کرده است.
از بیرون، حسابرس مستقل درگیر ارائه اظهارنظر در این مورد است که آیا صورتهای مالی شرکتی، از هر لحاظ، به شکل مساعدی مطابق با چارچوب گزارشات مالی است یا خیر. حسابرسی، اعتماد وام دهندگان و سرمایهگذاران را به صورتهای مالی افزایش میدهد. حسابرسی ای که مطابق با GAAS هدایت شده و الزامات اخلاقی مربوطه را داشته باشد حسابرس را قادر میسازد نظر خود را بیان کند.
برای شکل دادن به نظر خود، حسابرس شواهد، مشاهدات و تستهای مناسب و کافی را جمع آوری، مقایسه و تایید میکند تا به اطمینان معقولی دست یابد. سپس حسابرس نظر خود را از این بابت که آیا تحلیل صورتهای مالی عاری از اظهارات غلط هستند، (چه بر اثر فریب باشد یا اشتباه) بیان میکند.
برخی از روشهای مهم تر حسابرسی عبارتند از:
حسابرس، در پایان حسابرسی ممکن است مشاوره بیطرفانهای جهت بهبود گزارشات مالی و کنترلهای داخلی برای به حداکثر رساندن عملکرد شرکت و بهرهوری آن ارائه بدهد.
درک آنچه نباید از حسابرسان انتظار داشته باشید انجام بدهند به شما کمک میکند تصویر روشنی از نقش حسابرسان بیرونی پیدا کنید. در اینجا منظور حسابرسان «مستقل» می باشند.
اولین و مهمتر از همه، حسابرسان مسئولیت صورتهای مالی که بر روی آنها نظر میدهند را برعهده نمیگیرند. مسئولیت ارائه صورتهای مالی کاملا برعهده شرکتی است که حسابرسی میشود.
حسابرسان بخشی از سازمان نیستند، یعنی نمی توان توقع داشت حسابرس کارهای زیر را انجام دهد :
این لیست شامل تمامی موارد نمیشود. بطور خلاصه، حسابرس نقش و وظایف مدیریتی را نمیپذیرد.
در شرایط عملی، کارهایی هست که نباید انتظار داشته باشید حسابرستان انجام بدهد.